Ο νεαρός κατηγορείται για διεθνή διακίνηση ναρκωτικών και διακινδυνεύει 10 χρόνια για 21 γραμμάρια χασίς. Τώρα θα επιστρέψει στην Ιταλία, καταβάλλοντας εγγύηση 10.000 ευρώ. Η δίκη έχει αναβληθεί έως 16 Δεκεμβρίου, λόγω της απεργίας.
Το νεαρό αγόρι από το Rimini, που κατηγορείται από την Ελλάδα για διεθνές λαθρεμπόριο ναρκωτικών, Luca Zanotti, θα επιστρέψει στην ελευθερία καταβάλλοντας την εγγύηση των 10.000 ευρώ. Αυτό αποφασίστηκε σήμερα από τον έλληνα δικαστή στην Καλαμάτα, στη νότια Πελοπόννησο.
Για ένα λάθος που έγινε πριν από τρία χρόνια, το μικρό ποσό χασίς των 21 γραμμαρίων, έγινε "διεθνής διακίνηση ναρκωτικών" για την βουλιμία των δικαστικών μηχανισμών. Αυτή η παράλογη και δυσανάλογη κατηγορία, μήνα με το μήνα μεγάλωσε για να γίνει υπόθεση που πιθανότατα θα αναγκάσει το κοινοβούλιο να ξανασκεφτεί, με κριτικό πνεύμα, την τυφλή προσκόλληση στις συμβάσεις της Ευρώπης θεωρούμενη ως ένα ενιαίο έθνος. Η υπόθεση αυτή δείχνει το ακριβώς αντίθετο. Και ο εφιάλτης του Luca Zanotti, ο οποίος θα επιστρέψει στο δικαστήριο της Καλαμάτας στις 16 Δεκεμβρίου απείλησε να τη μεγενθύνει για το αν οι δικηγόροι Zaina και Assimakis δεν έκαναν καλά τη δουλειά τους και ειδικά εάν η προεδρεύουσα δικαστής Dritsakou, μια γυναίκα, δεν είχε χρησιμοποιήσει κοινή λογική.
Sunday 26 October 2008
Ο Luca Zanotti ελεύθερος με εγγύηση
Sunday 21 September 2008
Και πόσο δύσκολο είναι μέσα να...
ΔΙΚΑΙΟΛΟΓΗΤΙΚΑ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗΣ ΑΔΥΝΑΜΙΑΣ ΓΙΑ ΔΙΟΡΙΣΜΟ ΣΥΝΗΓΟΡΟΥ ΥΠΗΡΕΣΙΑΣ
Κατόπιν έγγραφης εντολής του κ. Προέδρου του Εφετείου Αθηνών (8.8.2007) οι αιτήσεις για διορισμό συνηγόρου υπηρεσίας (Ν.3226/2004 περί νομικής βοήθειας) δεν θα διαβιβάζονται από τον Εισαγγελέα Επόπτη παρά μόνον εάν συνοδεύονται από ένα τουλάχιστον από τα παρακάτω δικαιολογητικά τα οποία να αποδεικνύουν την οικονομική αδυναμία του κατηγορουμένου:
• Αντίγραφο φορολογικής δήλωσης ή βεβαίωση του εφόρου ότι ο κατηγορούμενος δεν υποχρεούται να υποβάλει φορολογική δήλωση
• Αντίγραφο εκκαθαριστικού σημειώματος εφορίας
• Αντίγραφο περιουσιακής καταστάσεως
• Βεβαιώσεις οικονομικής αδυναμίας από υπηρεσίες κοινωνικής πρόνοιας
• Πιστοποιητικό χορήγησης επιδόματος πρόνοιας
• Πιστοποιητικό επιδότησης ανεργίας Ο.Α.Ε.Δ.
• Πρακτικά δικαστικών αρχών ή άλλα δικαστικά έγγραφα από τα οποία να προκύπτει:
- Προηγούμενη παράσταση χωρίς συνήγορο υπεράσπισης
- Αδυναμία καταβολής χρηματικών ποινών
- Αδυναμία εξαγοράς ποινών κατά της ελευθερίας που έχουν μετατραπεί σε χρηματικές
Η αίτηση και τα δικαιολογητικά πρέπει να υποβάλλονται τουλάχιστον 20 ημέρες (δηλαδή από 20 ημέρες και πάνω) πριν από τη δικάσιμο διαφορετικά δεν θα διαβιβάζονται στον Πρόεδρο του Εφετείου.
Friday 19 September 2008
Ο Luca Zanotti εκδόθηκε στην Ελλάδα
Corriere della Sera
Ο πατέρας του: "Όταν έφυγε ήταν ήρεμος"
Ο Luca Zanotti εκδόθηκε στην Ελλάδα.
Ενδέχεται να φυλακιστεί 10 χρόνια για 21 γραμμάρια χασίς
Ο νεαρός είχε συλληφθεί με τον φίλο για κατοχή ναρκωτικών. Είναι κατηγορούμενος για διεθνές λαθρεμπόριο.
ΑΘΗΝΑ - Ο Luca Zanotti εκδόθηκε. Ο νεαρός συνελήφθη την Τρίτη το πρωί και πρέπει να παραδοθεί στις ελληνικές αρχές, όπως αποφάσισε το Ανώτατο Ακυρωτικό. Το Ανώτατο Δικαστήριο επέτρεψε στην Ελλάδα να κατέχει συμπολίτες μας εν αναμονή της δίκης τους.
ΣΤΗ ΦΥΛΑΚΗ - Μια δίκη η οποία απειλεί τον Zanotti έως και 10 χρόνια στη φυλακή. Ο εικοσάχρονος από το Ρίμινι, που θα οδηγηθεί σε δίκη στην πόλη της Καλαμάτας, κατηγορείται για «διεθνή διακίνηση, κατοχή και διακίνηση ναρκωτικών», μαζί με το φίλο του, David D'Orsi, για 21 γραμμάρια χασίς, που είχαν εισαχθεί στην Πελοπόννησο, το 2005.
Η ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ - Ο πατέρας του Luca, Paul Zanotti, ετοιμάζεται να έρθει στην Ελλάδα για να βοηθήσει το γιο του, θα μείνει μαζί του όπως έχει κάνει τους τελευταίους μήνες. Ίσως ήδη το επόμενο Σάββατο: "Όταν έφυγε - λέει -ο Luca ήταν ήρεμος." Οι δικηγόροι δείχνουν αισιόδοξοι για το χρονοδιάγραμμα της διαδικασίας: "Φαίνεται ότι μπορεί να συντομεύσει. Θα μπορούσε η δική να πραγματοποιηθεί μέσα σε ένα μήνα."
Saturday 6 September 2008
Άρθρο της Ελευθεροτυπίας για τη Citizens Leage for Human Rights
Κόλαση ποινών για τους εξαρτημένουςΤΟΥΣ ΘΑΒΟΥΝ ΣΤΙΣ ΦΥΛΑΚΕΣ, ΕΝΩ ΟΙ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΕΣ ΤΟΥΣ ΠΛΗΡΩΝΟΥΝ ΑΔΡΑ ΤΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΑΝΑΣΤΟΛΩΝ - ΕΦΕΣΕΩΝΤης ΙΩΑΝΝΑΣ ΣΩΤΗΡΧΟΥ«Οπως είχαν στον Μεσαίωνα τις μάγισσες και τις έκαιγαν, το ίδιο συμβαίνει σήμερα με τα παιδιά που είναι στα ναρκωτικά. Είναι τα απόβλητα της κοινωνίας»: ο Γιώργος Κοσκινάς μάς μιλά εκ μέρους της Ενωσης Πολιτών για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου, που συγκρότησαν πριν από δύο - τρία χρόνια κυρίως γονείς που συναντήθηκαν στα δικαστήρια των παιδιών τους για υποθέσεις ναρκωτικών, άκουσαν τις εξοντωτικές ποινές σε βάρος τους και αποφάσισαν να κάνουν κάτι.Πυξίδα τους, η απόφαση-πλαίσιο του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου (2004/ 757/ ΔΕΥ-25/10/2004) που επιφέρει, κατά τη γνώμη τους, σημαντικές αλλαγές στην ποινική αντιμετώπιση, καθορίζοντας τις μέγιστες ποινές για την κατοχή ναρκωτικών ανάλογα με την ποσότητα: μέχρι τρία χρόνια για μικρές ποσότητες και μέχρι δέκα για τις μεγάλες. Η ακριβής διατύπωση όμως είναι ότι «επισύρουν μέγιστη, και όχι λιγότερο, στερητική της ελευθερίας ποινή διάρκειας...», που αφήνει ανοιχτό το ενδεχόμενο για την ύπαρξη μεγαλύτερων των καθοριζόμενων ποινών, όπως μας επισημαίνουν νομικοί.
Η ΕΠΔΑ (τηλέφωνο επικοινωνίας 6976 835645, περισσότερα στοιχεία στο http://ctzleague.blogspot.com) προτίθεται να προσφύγει στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή για την καθυστέρηση στην εφαρμογή αυτών των μέτρων. Καθυστέρηση που «έχει καταστρέψει χιλιάδες ζωές νέων ανθρώπων και έχει οδηγήσει στην απόγνωση χιλιάδες οικογένειες. Κοινή μας διαπίστωση, κυρίως μετά το παραδικαστικό, ήταν η αυστηροποίηση σε απάνθρωπο βαθμό των ποινών που επέβαλαν τα δικαστήρια. Δεν γίνεται σε άλλες χώρες για 5-10 γραμμάρια κάποιος να ακούει μια επίπληξη ή να πληρώνει ένα πρόστιμο και εδώ να τρώει δέκα χρόνια φυλακή. Αυτό δεν μπορεί να συνεχιστεί. Μέχρι σήμερα η Ενωση έχει συγκεντρώσει εκατοντάδες πληρεξούσια κρατουμένων για μαζική προσφυγή στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο και προσπαθούμε να συλλέξουμε ακόμη περισσότερα», μας λέει ο πατέρας που μας μιλά με ψευδώνυμο (τα στοιχεία του στη διάθεση της «Ε»), επειδή ο φοιτητής γιος του, που βρίσκεται ήδη τρία χρόνια στη φυλακή, έχει το Εφετείο του σε λίγες μέρες: «Του βρήκαν συνολικά 12 γραμμάρια ανεπεξέργαστης κάνναβης και καταδικάστηκε πάνω από δέκα χρόνια φυλακή και άλλοι εκτίουν τα ίδια χρόνια για 30 γραμμ.».
Διηγείται την οδύσσειά του, κοινή με άλλων γονιών, που έφτασαν μέχρι τις ανώτατες βαθμίδες της δικαστικής εξουσίας εκλιπαρώντας για επιεικέστερη μεταχείριση: «Ολοι κωφεύουν στα αιτήματά μας. Μας λένε πως τα πράγματα θα καλυτερέψουν στο Εφετείο. Εκεί συνήθως σου κόβουν ένα με δύο χρόνια από την υπερδεκαετή ποινή την οποία οφείλουν να εκτίσουν τα παιδιά μας. Μιλάμε για παιδιά 18, 20, 22 χρόνων που βλέπουν τη ζωή τους να χάνεται στη φυλακή. Αυτή είναι μεγάλη αδικία, η μηχανή της αδικίας».
Κερδίζουν χρήματα
Ποια μηχανή της αδικίας; Ο λόγος του, ποταμός: «Είναι όλοι όσοι κερδίζουν χρήματα και διαβιώνουν σε βάρος των φυλακισμένων για ναρκωτικά και από την ελπίδα τους για αποφυλάκιση. Οσοι υποστηρίζουν τη μηδενική ανοχή, γεμίζοντας τις φυλακές και χτίζοντας συνεχώς καινούργιες. Το σύστημα της δικαιοσύνης, δικαστές, δικηγόροι, όλοι αυτοί εκμεταλλεύονται τον γονιό. Μόνον εγώ μέχρι το Εφετείο έχω χαλάσει πάνω από 25.000 ευρώ . Και δεν μιλώ για τα λαδώματα: όσα χρόνια είναι το παιδί μου φυλακή κάναμε 9 φορές αίτηση αποφυλάκισης που είναι 2.000-3.000 ευρώ κάθε φορά. Τα τελευταία χρόνια έχουν πεθάνει σχεδόν 400 κρατούμενοι στις φυλακές κυρίως από ναρκωτικά. Αυτό για μας είναι γενοκτονία. Αν έχεις καταδίκη για ναρκωτικά οφείλεις να εκτίσεις τα 4/5 της ποινής, ενώ όλοι οι υπόλοιποι μόνο τα 3/5. Γιατί τέτοιος ρατσισμός μεταξύ κρατουμένων; Σύμφωνα με την Αστυνομία, την επταετία 2000-2007 κατηγορήθηκαν 12.000 άνθρωποι σε υποθέσεις ναρκωτικών. Σχεδόν ο ένας στους χίλιους Ελληνες, μέσα σε μια επταετία. Σκεφτείτε τον τζίρο των χρημάτων που πληρώνουμε για δίκες, αμοιβές, μίζες, εκδουλεύσεις».
«Τραγικά πράγματα»
Ποια είναι η δικαστηριακή πρακτική ρωτήσαμε τον δικηγόρο Εμμανουήλ Παπαδάκη: «Στη χώρα μας προβλέπονται εξοντωτικές ποινές, δεν γίνονται διακρίσεις και αν κάποιος με ναρκωτικά χαρακτηριστεί ιδιαίτερα επικίνδυνος έχει τελειώσει στη χωματερή ανθρώπων. Γίνονται τραγικά πράγματα. Εχουμε ανθρώπους άρρωστους που παίρνουν ισόβιες καταδίκες, ενώ θα έπρεπε να τύχουν θεραπευτικής αγωγής. Δεν ορίζεται ποια είναι η μεγάλη ή η μικρή ποσότητα, δεν αναγνωρίζουν ελαφρυντικά, ούτε αν είσαι μικρής ηλικίας και περιστασιακός χρήστης που μπορείς να αφεθείς ελεύθερος, η δικαστηριακή πρακτική στην Ελλάδα είναι να τους χαρακτηρίζει όλους εμπόρους, τα ισόβια για ναρκωτικά τα έχουν ψωμοτύρι, ο νόμος δεν κάνει διακρίσεις στις ουσίες, αν σε πιάσουν με σκληρά ναρκωτικά οι ποινές είναι συντριπτικές, ενώ ως χρήστες κρίνονται εκείνοι που κατά κανόνα έχουν πρόσβαση στους ιατροδικαστές. Δεν είναι στοιχεία πολιτισμένου κράτους αυτά», μας λέει. *ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ - 06/09/2008
Είναι ένα θετικό βήμα το ότι η μη εφαρμογή του Νόμου - Πλαισίου και της αδικίας - ή επιλεκτικής δικαιωσύνης των ελληνικών δικαστηρίων - παίρνει μεγαλύτερες διαστάσεις στη δημοσιότητα και τον έντυπο τύπο.
Σήμερα η Ελευθεροτυπία είχε άλλα δύο σχετικά άρθρα:
http://www.enet.gr/online/online_text/c=112,id=94401576
http://www.enet.gr/online/online_text/c=112,id=80342696
Thursday 28 August 2008
Η Ελλάδα κωφεύει
Μπορείτε να βρείτε την ελληνική μετάφραση του κειμένου εδώ.
Ακολουθεί περίληψη του κειμένου της απόφασης-πλαίσιου του Συμβουλίου της Ευρώπης 2004/757/JAI , η οποία θα έπρεπε να ισχύει και στην χώρα μας από τον Μάιο του 2006. Η Ελλάδα ωστόσο κωφεύει και αρνούμενη να τηρήσει τα ελάχιστα και ανώτατα όρια των ποινών συνεχίζει να εξοντώνει τους πολίτες της ακολουθώντας πολιτικές μηδενικής ανοχής.
Πηγές:
http://europa.eu/scadplus/leg/en/lvb/l14153.htm
http://eur-lex.europa.eu/Notice.do?mode=dbl&lng1=el,en&lang=&lng2=en,&val=391188:cs&page=&hwords=null
| The purpose of this Framework Decision is to combat drug trafficking so as to limit the supply and consumption of drugs. It lays down minimum rules to be observed by the Member States. The text begins with a list of punishable acts relating to drug trafficking. It obliges Member States to take measures against natural persons involved in such trafficking. Finally, it lays down minimum penalties. |
|---|
ACT
Council Framework Decision 2004/757/JAI of 25 October 2004 laying down minimum provisions on the constituent elements of criminal acts and penalties in the field of illicit drug trafficking.
SUMMARY
This Framework Decision lays down minimum provisions on criminal acts and the penalties applicable to drug trafficking. To comply with it, the Member States must adopt measures by 12 May 2006.
Offences
The Framework Decision stipulates that each Member State must take the necessary measures to sanction all intentional behaviour relating to the trafficking of drugs and precursors.
The document states that "drugs" means any substances covered by the 1961 UN Convention on Narcotic Drugs or the 1971 UN Convention on Psychotropic Substances or substances subject to controls under Joint Action 97/396/JHA. Precursors are substances used to produce legal products such as medicines, but which can also be used to produce illicit drugs. They are classified in Community law on the basis of Article 12 of the 1988 United Nations Convention.
Acts linked to drug trafficking include production, manufacture, extraction, sale, transport, importation and exportation. Possession and purchase with a view to engaging in activities linked with drug trafficking are also taken into account, as are the manufacture, transport and distribution of precursors. Incitement to drug trafficking, aiding and abetting such activity and attempting to traffic in drugs are regarded as offences.
This Framework Decision does not, however, cover activities carried out with a view to personal consumption.
Liability of legal persons
This Framework Decision specifies that the Member States must take measures to ensure that legal persons can be held to account for offences linked with trafficking in drugs and precursors, as well as for aiding and abetting, inciting or attempting such activity.
The concept of legal persons as used here does not include states and public bodies in the exercise of their powers or public international organisations.
An organisation is liable if the offence is committed by an individual who has a leading position within that organisation. It is also held responsible for shortcomings in supervision or control.
But the Decision states that the liability of legal persons does not exclude criminal proceedings against natural persons.
Sanctions
The Framework Decision requires the Member States to take the necessary measures to ensure that offences are subject to effective, proportionate and dissuasive penalties.
It emphasizes that, where an offence has been committed in whole or in part within a Member State's territory, that Member State must take measures if the offender is one of its nationals or if the offence was committed for the benefit of a legal person established within its territory.
The maximum penalties for minor offences must be at least between one and three years' imprisonment. The Member States must also take the necessary measures to confiscate substances used to commit offences.
Maximum penalties must be at least between 5 and 10 years of deprivation of liberty in cases where:
- the offence involves large quantities of drugs;
- it involves those drugs that are most harmful to health;
- it is committed within the framework of a criminal organisation.
However, penalties may be reduced if the offender renounces his illegal activities and provides information to the administrative or legal authorities which helps to identify other offenders.
Sanctions for legal persons must include fines for criminal or non-criminal offences. Other sanctions may also be imposed, including placing the establishment under judicial supervision or closing it temporarily or permanently.
Background
This Framework Decision follows up the conclusions of the 1999 Tampere European Council, which called on the Member States to adopt additional legal provisions to combat trafficking in narcotic drugs and psychotropic substances. The EU's anti-drugs plan (2000-2004) also called explicitly on the Commission to propose measures to introduce minimum provisions on the constituent elements of criminal acts and penalties on drug trafficking.
REFERENCES
| Act | Entry into force | Deadline for transposition in the Member States | Official Journal |
|---|---|---|---|
| Framework decision 2004/757/JHA [adoption: consultation CNS/2001/0114 ] | 12.11.2004 | 12.05.2006 | OJ L 335 of 11.11.04 |
RELATED ACTS
Commission Communication of 26 May 1999 to the Council, the European Parliament, the Economic and Social Committee and the Committee of the Regions concerning a European Union action plan on the fight against drugs (2000-2004) [COM(1999) 239 final - Not published in the Official Journal]
Last updated: 28.02.2005
«Οι ποινές που επιβάλλονται είναι εξοντωτικές. Τα ελαφρυντικά έχουν αναιτιολόγητα εξαφανιστεί. Οι προφυλακίσεις, καθώς και οι παρατάσεις φυλάκισης κρατουμένων έχουν δημιουργήσει αφόρητη κατάσταση. Ο θεσμικός ρόλος των δικηγόρων έχει καταργηθεί. Η φωνή του συνηγόρου δεν ακούγεται πλέον».
(Από κείμενο διαμαρτυρίας-καταγγελίας διακοσίων και πλέον δικηγόρων προς τον ΔΣΑ).
Είναι όλοι τους μάχιμοι δικηγόροι της Αθήνας. Συλλειτουργοί της Δικαιοσύνης, απ' αυτούς που συναντάς καθημερινά στο μετερίζι των ακροατηρίων.
Ενωσαν τις φωνές τους, και προσυπογράφουν ένα κείμενο-κραυγή, το περιεχόμενο του οποίου προκαλεί τρόμο στον πολίτη μιας ευνομούμενης πολιτείας.
Σε καθημερινή βάση
Και εύλογα, αφού όσα απίστευτα καταγγέλλουν, φέρονται να διαδραματίζονται σε καθημερινή πλέον βάση «στα Ποινικά Τμήματα του Εφετείου Αθήνας», ενώ, όπως τονίζουν, «από το κλίμα αυτό δεν θα εξαιρέσουμε ούτε τη διαδικασία χορηγήσεως προσωρινών διαταγών του Πρωτοδικείου Αθηνών, αλλά και του Διοικητικού Πρωτοδικείου Αθηνών, αλλά ούτε και την εν γένει λειτουργική κατάσταση των δικαστηρίων Αθηνών και Πειραιά».
Κι αναρωτιέται φυσιολογικά για τους «ταγούς τού Δικαίου» ο ανυποψίαστος πολίτης που προστρέχει στη Δικαιοσύνη για να βρει το δίκιο του.
Είναι δυνατόν Ελληνες δικαστές να ξεχωρίζουν την επιείκεια από το δίκαιον; Δεν είναι αυτά τα δύο άρρηκτα συνδεδεμένα;
Αν και δεν αναφέρεται στην επιστολή, πολλοί από τους δικηγόρους που την υπογράφουν, αλλά και άλλοι, που δεν έχει φτάσει ακόμη το κείμενο στα χέρια τους, πιστεύουν ακράδαντα ότι αρκετοί δικαστές, μετά την αποκάλυψη της υπόθεσης του παραδικαστικού κυκλώματος, διάβηκαν το ξάστερο μονοπάτι της Δικαιοσύνης, προσπέρασαν το πνεύμα του νόμου κι έφτασαν στην άλλη άκρη. Εγιναν, ακράτως, και άδικα αυστηροί μπροστά στον φόβο να κατηγορηθούν ως ύποπτοι παράνομης συναλλαγής.
«Φοβούνται»
«Αλλωστε, ουδείς δικαστής ελέγχθηκε πειθαρχικά, γιατί ήταν αυστηρός στην κρίση του. Οι δικαστές φοβούνται μόνον όταν είναι επιεικείς ή αθωωτικοί», λένε οι δικηγόροι.
Πώς όμως στηρίζουν τη βαρύτατη διαμαρτυρία τους;
Η «Ε» σε μια προσπάθεια ουσιαστικής προσέγγισης του θέματος, μίλησε με γνωστούς δικηγόρους, από τους οποίους βεβαίως ζήτησε και αδιάσειστα -κατά την κρίση τους-αποδεικτικά των ισχυρισμών τους στοιχεία:
Ιδού μερικά παραδείγματα:
Σε υπόθεση συκοφαντικής δυσφήμησης, γυναίκα συνταξιούχος, πάσχουσα από σοβαρές μετατραυματικές συνέπειες κρανιοεγκεφαλικής κάκωσης, δικάζεται ερήμην χωρίς να έχει κλητευθεί. Η απόφαση δεν της επιδόθηκε ποτέ. Αν και όλα αυτά τα χρόνια υπέβαλλε φορολογικές δηλώσεις, εισέπραττε σύνταξη περίπου 400 ευρώ και νοίκιαζε σπίτι στο όνομά της, κρίθηκε αγνώστου διαμονής και έγινε απλώς τοιχοκόλληση της απόφασης στον δήμο όπου έμενε πριν από 11 χρόνια... Συνελήφθη ξαφνικά και οδηγήθηκε στη φυλακή, μη διαθέτοντας τα χρήματα για την εξαγορά της ποινής. Το Τριμελές Πλημμελειοδικείο απέρριψε την αίτηση ακύρωσης, παρ' όλο που προσκόμισε όλες τις αποδείξεις για τη διαμονή της. Το Εφετείο τελικά τη δικαίωσε, η γυναίκα όμως είχε περάσει 50 τραυματικές ημέρες στη φυλακή!
1Στις 28.2.05, στο Μενίδι, συλλαμβάνονται στο σπίτι του, ο Γ.Κ., ανάπηρος με κομμένο το ένα πόδι και το ένα χέρι, και η γυναίκα του, Π.Σ., καθώς σε έρευνα ανευρίσκονται ποσότητα ακατέργαστης ινδικής κάνναβης (χασίς) 63,7 γραμμαρίων και το χρηματικό ποσό των 30.477 ευρώ . Η Αστυνομία έχει προηγουμένως συλλάβει τον τοξικομανή Αναστάσιο Ρ., που ισχυρίστηκε ότι αγόρασε από τον Κ. μικροποσότητα χασίς 17 γραμ. Ο Κ. υποστηρίζει ότι είναι χρόνιος χρήστης, ουδέποτε έχει πωλήσει, και ότι τα χρήματα είναι οικονομίες του. Λίγο αργότερα, σε έρευνα της αστυνομίας στο διπλανό σπίτι, της κόρης του Χ., κατάσχεται μικροποσότητα χασίς 0,1 του γραμ. Συλλαμβάνεται και αυτή. Μάνα και κόρη δηλώνουν αθώες. Προφυλακίζονται άπαντες.
Τον Μάιο του 2006 διεξάγεται η δίκη στο Τριμελές Εφετείο Κακουργημάτων Αθηνών. Οι κατηγορούμενοι επαναλαμβάνουν τις προανακριτικές τους καταθέσεις. Ο Αναστάσιος Ρ. υποστηρίζει ότι η μάνα τον έδιωχνε από το σπίτι, όταν αυτός εμφανιζόταν εκεί, κι ότι δεν έχει αγοράσει ποτέ απ' την κόρη. Απόφαση δικαστηρίου:
- Κάθειρξη είκοσι ετών στον Κ. για διακίνηση ναρκωτικών και φυλάκιση τεσσάρων ετών για ξέπλυμα βρώμικου χρήματος. Σύνολο, 22 χρόνια κάθειρξη (!).
- Κάθειρξη δώδεκα ετών στη σύζυγό του για τα ναρκωτικά και φυλάκιση τεσσάρων ετών για το ξέπλυμα. Σύνολο, 14 έτη.
- Ιδια ποινή και στην κόρη.
- Κάθειρξη δώδεκα ετών στον Α.Ρ.
Προ «παραδικαστικού», σύμφωνα με τον κ. Μαυρομάτη, η συνήθης «λογική» απόφαση θα ήταν: αθώες, ελλείψει στοιχείων, μητέρα και κόρη. Ποινές φυλακίσεως (2-5 ετών) στους άλλους δύο, λόγω του είδους του ναρκωτικού, της μικρής ποσότητας και του λευκού παρελθόντος τους.
Ιδιοκτήτης θερμοκηπίου καταγγέλλει την κλοπή μιας... γλάστρας και αναφέρει ότι οι «κλέπτες» χρησιμοποίησαν αυτοκίνητο με συγκεκριμένη πινακίδα. Ο ιδιοκτήτης του αυτοκινήτου, άνω των 60 ετών, με 67% αναπηρία και πάσχων από χρόνια σοβαρά νοσήματα, με σύνταξη περίπου 300 ευρώ μηνιαίως, κλήθηκε στο αστυνομικό τμήμα, όπου ο μηνυτής δήλωσε ότι δεν αναγνωρίζει στο πρόσωπό του τον «δράστη» της κλοπής. Η υπόθεση όμως έφτασε στο δικαστήριο, το οποίο, απόντων κατηγορουμένου και μηνυτή, έκρινε τον κατηγορούμενο ένοχο, επιβάλλοντάς του ποινή 2 ετών και 4 μηνών (!) χωρίς αναστολή. Ο καταδικασθείς, όταν του επιδόθηκε η απόφαση, έκανε έφεση. Την ημέρα του Εφετείου, την ώρα της εκφώνησης της υποθέσεως, ύστερα από διακοπή της συνεδρίασης, δεν πρόλαβε να μπει στην αίθουσα. Η έφεση απορρίφθηκε ως ανυποστήρικτη. Οταν δύο λεπτά αργότερα ενημέρωσε τον πρόεδρο πως ήταν παρών, έλαβε την απάντηση «κάντε αίτηση ακύρωσης», η οποία όμως απορρίφθηκε, μολονότι ήταν σαφές ότι με σύνταξη 300 ευρώ δεν θα μπορούσε ποτέ δώσει 7.500 ευρώ για να εξαγοράσει την ποινή. Αποτέλεσμα ήταν να οδηγηθεί στη φυλακή, σε μια υπόθεση που από τη δικογραφία φαινόταν η αθωότητά του, αφού ακόμη και ο μηνυτής, ο οποίος προσήλθε ως μάρτυρας στην αίτηση ακύρωσης, κατέθεσε ότι δεν ήταν ο δράστης. Ο έρημος συνταξιούχος έκανε αίτηση αναστολής, αλλά το δικαστήριο, με άλλη σύνθεση, έκρινε ότι... δεν αποτελεί υπέρμετρη βλάβη το να παραμείνει στη φυλακή για μια γλάστρα που δεν έκλεψε, και μάλιστα χωρίς ποτέ να έχει ακουστεί από το δικαστήριο.
Στις 24.5.05 συλλαμβάνεται στην Αθήνα ο αλλοδαπός S.D. και η έγκυος σύζυγός του Er., γιατί στο σπίτι τους βρέθηκαν μεγάλες ποσότητες ναρκωτικών (περίπου 2 κιλά ηρωίνης, 150 γραμ. κοκαΐνης και ένα κιλό χασίς). Ο σύζυγος αναλαμβάνει όλη την ευθύνη. Η σύζυγος υποστηρίζει ότι δεν γνώριζε τις δραστηριότητές του. Η υπόθεση είναι σοβαρή. Προφυλακίζονται και οι δύο.
Στις 27.9.06 διεξάγεται η δίκη τους στο Τριμελές Εφετείο Κακουργημάτων Αθήνας. Στο ακροατήριο, τα περιστατικά αναπτύσσονται όπως είχαν εκτεθεί στην προδικασία. Αποδεικνύεται από έγγραφα ότι έχουν και οι δύο λευκό ποινικό μητρώο. Το μόνο νέο «γεγονός» είναι ότι, στο μεταξύ, στις γυναικείες φυλακές έχει γεννήσει η σύζυγος και το μωρό ζει και μεγαλώνει εκεί. Απόφαση; Ισόβια κάθειρξη. Και για τους δύο.
Προ «παραδικαστικού», σημειώνει ο κ. Μαυρομάτης, «η ποινή για τον άνδρα θα κυμαινόταν από 8-12 χρόνια κάθειρξης, η δε γυναίκα του, ως αμέτοχη, θα αθωωνόταν ή, έστω, θα μπορούσε κανείς να την κρίνει ως απλή συνεργό στις παράνομες δραστηριότητες του συζύγου και να της επιβάλει (περισσότερο ως "ποινή υπονοίας") φυλάκιση 4-6 ετών. Αλλά ισόβια; Χάσαμε πια το μέτρο, την (συνταγματικά προβλεπομένη) αναλογία μεταξύ εγκλήματος και ποινής. Και πήγαμε στο άλλο άκρο: στον πρωτογονισμό και στη (νομική) βαρβαρότητα. Κι όλα αυτά, εξαιτίας του "παραδικαστικού"! Εκτός πια κι αν αυτό ήταν μόνο η αφορμή. Οι διαθέσεις, τα ένστικτα, λανθάνοντα στους "κακούς", έτσι κι αλλιώς, προϋπήρχαν».
* Μικτό Ορκωτό Δικαστήριο Χαλκίδας: κατηγορούμενος 27χρονος νεαρός, ο οποίος, περιεργαζόμενος την κυνηγετική καραμπίνα του πατέρα του, σκότωσε φίλο με τον οποίο ήταν μαζί στον στρατό. Και οι δύο υπηρετούσαν άοπλη θητεία, καθώς είναι αντιρρησίες συνείδησης. Ο νεαρός ισχυρίστηκε ότι δεν γνώριζε πως υπήρχαν φυσίγγια στην καραμπίνα. Αρχικά, του ασκήθηκε δίωξη για ανθρωποκτονία εξ αμελείας. Το Αυτόφωρο ανέβαλε τη δίκη, θεωρώντας ότι πρέπει να δικαστεί για ανθρωποκτονία από πρόθεση. Η υπόθεση έφτασε στο Κακουργιοδικείο, όπου δεν του αναγνωρίστηκε κανένα ελαφρυντικό και επιβλήθηκε στον δράστη η ποινή της ισόβιας κάθειρξης.
* Στο ΜΟΔ Θήβας, σε ανθρωποκτονία που έχει εισαχθεί «εκ προθέσεως» στενοί συγγενείς του θύματος καταθέτουν υπέρ του κατηγορουμένου, υποστηρίζοντας κατηγορηματικά ότι επρόκειτο για ατύχημα που σημειώθηκε όταν επιχείρησε να κυνηγήσει από την αυλή του τις γάτες. Η ετυμηγορία; Κάθειρξη δεκαοκτώ ετών (δικηγόρος, Γ. Καρατζογιάννης).
Σ.Σ.: Το υλικό των δικογραφιών και τα στοιχεία κατηγορουμένων - δικηγόρων - δικαστών που χειρίστηκαν τις προαναφερόμενες υποθέσεις, είναι στη διάθεση της «Ε».
Οσυνήγορος, που είχε πληρώσει γραμμάτιο προείσπραξης, το οποίο απεδείκνυε την πρόθεσή του να παραστεί στη δίκη (για κακουργήματα), αισθάνθηκε το πρωί ενοχλήσεις στη θωρακική χώρα και έντονη δύσπνοια. Ενοχλήσεις που δυστυχώς είναι αποτέλεσμα βεβαρημένου ιατρικού ιστορικού.
Συνεργάτης του έσπευσε στο ακροατήριο (Τριμελές Εφετείο Κακουργημάτων Πειραιά) για να ενημερώσει την έδρα και να παρακαλέσει για σύντομη αναβολή.
Η υπόθεση ήταν πρωτοείσακτη (σ.σ.: δεν είχε ξαναπάρει αναβολή) και τα αδικήματα παραγράφονται τον Μάρτιο του 2007.
Το δικαστήριο, ύστερα από σύμφωνη εισαγγελική γνώμη, προχώρησε σε αυτεπάγγελτο διορισμό συνηγόρου, δίνοντάς του προθεσμία... μίας ώρας για να διαβάσει τη δικογραφία και να υπερασπιστεί τον κατηγορούμενο.
Οταν ο τελευταίος εξανέστη, η πρόεδρος του απάντησε:
«Μπορείς και να φύγεις εάν θέλεις, αλλά εγώ θα δικάσω ακόμα και με άδεια καρέκλα».
Και δίκασε... Το μεσημέρι της ίδιας ημέρας, ο κατηγορούμενος άκουσε την ετυμηγορία: κάθειρξη 13 ετών και έξι μηνών.
Αυτά και άλλα πολλά, που φέρονται να συνέβησαν σε πρόσφατη δικάσιμο του Τριμελούς Εφετείου Κακουργημάτων Πειραιά, περιγράφονται σε αναφορά που κατέθεσε στο αρμόδιο όργανο ο δικηγόρος της υπόθεσης, Χρ. Πολιτικός, σε βάρος της προέδρου της έδρας (σ.σ.: όλα τα στοιχεία είναι στη διάθεση της «Ε»), ζητώντας την πειθαρχική της δίωξη, επειδή, όπως υποστηρίζει:
* «Πέραν της προσβολής στο πρόσωπό μου (σ.σ.: αμφισβητήθηκε η ασθένεια, γιατί δεν προσκομίστηκε αμέσως ιατρική βεβαίωση), παραβίασε ευθέως τις διατάξεις του 349 ΚΠΔ, αλλά και τις σχετικές διατάξεις της Ευρωπαϊκής Σύμβασης Δικαιωμάτων του Ανθρώπου, αφού στέρησε από τον κατηγορούμενο το στοιχειώδες δικαίωμα να έχει υπεράσπιση της επιλογής του».
* «Τέτοιες απαράδεκτες συμπεριφορές ανώτερων δικαστικών λειτουργών πέραν της βλάβης που επιφέρουν στους κατηγορουμένους, δημιουργούν και αίσθημα ανασφάλειας των πολιτών προς την εν γένει λειτουργία των δικαστηρίων».
Βασικές κατακτήσεις του νομικού πολιτισμού έχουν αχρηστευθεί. Το τεκμήριο αθωότητας καταργήθηκε, το άρθρο 79 Π.Κ. περί έρευνας της προσωπικότητας του κατηγορουμένου καταργήθηκε. Τα ελαφρυντικά έχουν καταργηθεί και τα σχετικά αιτήματα απορρίπτονται εκ των προτέρων.
Η καταδικαστική κρίση είναι προειλημμένη και ο ρόλος του συνηγόρου υπερασπίσεως είναι πλέον διακοσμητικός. Επικρατεί η άποψη ότι ο πιο σκληρός δικαστής είναι και ο πιο έντιμος.
Ο δικαστής, ο οποίος εφαρμόζει την κατ' Αριστοτέλη αρχή της επιείκειας, θεωρείται ύποπτος δωροληψίας και διαφθοράς. Και, το χειρότερο, το πνεύμα που επικρατεί για τις προσωρινές κρατήσεις είναι να απορρίπτονται όλες οι αιτήσεις αντικαταστάσεως και οι προφυλακισμένοι να εξαντλούν την παράταση του δεκαοκταμήνου. Πλέον η απονομή της ποινικής δικαιοσύνης πάσχει από την παθολογία του δικαστή, ο οποίος δικάζει όχι απονέμοντας δικαιοσύνη, αλλά προσπαθώντας να πείσει ότι δεν είναι διεφθαρμένος.
Αποτέλεσμα αυτού είναι οι κατηγορούμενοι να εισπράττουν σκληρές, εξοντωτικές ποινές».
"Στο χώρο αυτόν δεν πάσχουμε από τους (ολίγιστους) επίορκους δικαστές. Αυτοί, ως ελάχιστη, ασήμαντη, ανάξια -κυριολεκτικά και μεταφορικά- μειοψηφία, πάντοτε υπήρχαν, υπάρχουν και θα υπάρξουν. Η καθημερινή τροχοπέδη στη Δικαιοσύνη είναι οι άσχετοι, οι ημιμαθείς, οι ανεπαρκείς, οι φοβισμένοι δικαστικοί λειτουργοί (που είναι και πολύ περισσότεροι από τους εξωνημένους). Επικίνδυνο κακό είναι η άγνοια και η φοβία του δικαστή, πόσω μάλλον όταν αυτές, ως εκρηκτικό μίγμα συνήθους δικαστικής συμπεριφοράς, είναι συνυφασμένες με αυταρχισμό και αλαζονεία. Από αυτούς πάσχουμε. Από τους κακούς δικαστές, που δεν τολμούν πια να πουν τη λέξη "αθώος". Και που, επιβάλλοντας μεσαιωνικές ποινές, (νομίζουν ότι) κατατάσσονται στους αδέκαστους. Αλλά, όπως είπε ο Μάρτιν Λούθερ Κινγκ 'η γενιά μας οφείλει να απολογηθεί όχι τόσο για τις μιαρές πράξεις των κακών, όσο για την αποτρόπαιη σιωπή των καλών ανθρώπων'"».
(σ.σ.: Μάλιστα, ο κ. Μαυρομάτης, σε συνομιλία που είχαμε μαζί του, μας υπενθύμισε αυτό που είχε πει ο Μαρκ Τουέιν: «Ξύσε τον δικαστή και θα βρεις τον δήμιο»).
Σε καθημερινή βάση, ο συνήγορος υπεράσπισης έρχεται αντιμέτωπος με κραυγαλέες παραβιάσεις του τεκμηρίου αθωότητας και της αρχής "η αμφιβολία υπέρ του κατηγορουμένου". Ισχύει στην πράξη τεκμήριο ενοχής, το οποίο καλείται να ανατρέψουν ο κατηγορούμενος και ο συνήγορός του. Ισχύει ακόμη και μια πρακτική αποφάσεων - χρησμών, που απαγγέλλονται χωρίς αιτιολογία, δεν εξηγούνται από τη διαδικασία και απομένει ο κατηγορούμενος να αναρωτιέται για ποιον λόγο, με ποιο σκεπτικό, καταδικάσθηκε, περιμένοντας μήνες επί μηνών ή ακόμα και έτη για να συνταχθεί η απόφαση και να πληροφορηθεί τους λόγους που του στέρησαν την ελευθερία. Ακολουθείται, τέλος, μια ανάλγητη πρακτική εξουθένωσης των αδυνάτων που κατηγορούνται για πλημμελήματα, με επιβολή ποινών τις οποίες δεν μπορούν να εξαγοράσουν και με αποτέλεσμα να οδηγούνται στις φυλακές άνθρωποι, ακόμη και για συκοφαντική δυσφήμηση. Τέλος, υπάρχουν και ορισμένα, ελάχιστα αλλά πάντως υπαρκτά, θλιβερά παραδείγματα δικαστών που χρησιμοποιούν την εξουσία της θέσης τους σε ιδιωτικές τους υποθέσεις και σε διαφορές τους με πολίτες, που διαπραγματεύονται εκδουλεύσεις ή ενεργοποιούν υπόγεια μηχανισμούς για να καταδιώκουν τους αντιδίκους τους ή ακόμη και τους συνηγόρους των αντιδίκων τους».
Φυλακές–ντροπή για την κοινωνία μας
Πάνω από 10.000 κρατούμενοι στριμώχνονται σε χωματερές ανθρώπων και σε σχολεία εγκλήματος με ευθύνη της Πολιτείας
Της Φωτεινης Καλλιρη
Οι πρόσφατες εξεγέρσεις έφεραν στην επιφάνεια τη θλιβερή εικόνα των φυλακών· αυτό που κρύβεται πίσω από τις ερμητικά κλειστές πόρτες των σωφρονιστικών μας καταστημάτων. Η κατάσταση που επικρατεί στις 26 φυλακές της χώρας –στοιβάζονται εκεί πάνω από 10.627 κρατούμενοι, ενώ οι θέσεις είναι μόλις 6.843– κάνει το στόχο των σύγχρονων, ανθρώπινων φυλακών, που θα ανταποκρίνονται στην ουσιαστική αποστολή τους, τον σωφρονισμό των κρατουμένων και την ομαλή επανένταξή τους στην κοινωνία, να μοιάζει ίσως χιμαιρικός.
Οι φυλακές λειτουργούν ως σχολές εγκλήματος, καθώς μέχρι πρόσφατα, κατάδικοι συνωστίζονταν με υπόδικους, βαρυποινίτες με νεαρούς μικροπαραβάτες, έμποροι ναρκωτικών με κατάδικους του κοινού ποινικού νόμου. H εικόνα στις ελληνικές φυλακές είναι τραγική, στα όρια της ασφυξίας με τους περισσότερους κρατούμενους να ζουν σε συνθήκες που δεν είναι ανθρώπινες. Σε κελιά δύο ατόμων, διαβιούν έξι ακόμη και επτά κρατούμενοι, με τις φυλακές Κορυδαλλού, Αλικαρνασσού, Ιωαννίνων, Κομοτηνής και Αμφισσας να βρίσκονται στα όρια του κόκκινου συναγερμού. Διπλάσιος είναι ο αριθμός στα καταστήματα κράτησης της Θεσσαλονίκης, της Πάτρας (στεγάζει κυρίως κρατουμένους για ναρκωτικά), Νεάπολης, Χανίων, Χαλκίδας, Τρίπολης και της Κω. Στις «σκληρές» φυλακές, την κλειστή της Λάρισας (883 κρατούμενοι σε κελιά για 450) και της Κέρκυρας οι κατάδικοι δεν προαυλίζονται όλοι μαζί, ενώ στο Πρεβαντόριο Αμφισσας 273 μοιράζονται θαλάμους, χωρητικότητας 100 ατόμων. Ο ζωτικός χώρος που αναλογεί σε κάθε κρατούμενο, είναι της τάξης των 0,70 τμ., όταν το «πλαφόν» που έχει θέσει η Ε.Ε. είναι επτά τ.μ. ανά κρατούμενο. Στον Κορυδαλλό, χωρητικότητας 640 κρατουμένων, κρατούνται 1.960, ενώ για τη φύλαξή τους είναι υπεύθυνοι 218 σωφρονιστικοί υπάλληλοι. «Καλύτερη» είναι η εικόνα στις αγροτικές της Αγιάς, της Κασσάνδρας και της Τίρυνθας. Ενα μικρό ποσοστό κρατουμένων ζει σε καθεστώς ημιελεύθερης διαβίωσης (καθημερινά δουλεύουν έξω ή στους χώρους της φυλακής και το βράδυ επιστρέφουν στα κελιά).
Σχεδόν ένας στους δύο κρατούμενους είναι αλλοδαπός (4.809, και σχεδόν οι μισοί, 1.845 άτομα, είναι Aλβανοί, με αξιόποινες πράξεις (ανθρωποκτονίες, ληστείες, ναρκωτικά κ.ά.) που επισείουν ποινές πάνω από 10 χρόνια). Τρεις στους 10 (περίπου 3.068) είναι υπόδικοι και τέσσερις στους 10 (4.635) για παραβάσεις του νόμου περί ναρκωτικών.
Ενας κρατούμενοις στοιχίζει στο ελληνικό κράτος περί τα 860 ευρώ το μήνα.
Tην κυβέρνηση απασχολούν έντονα τα συσσωρευμένα προβλήματα διαβίωσης των εγκλείστων, εξαιτίας του δυσανάλογα μεγάλου αριθμού τους σε σχέση με τις κτιριακές υποδομές, αλλά και τα «κακώς κείμενα» που ταλανίζουν χρόνια τη λειτουργία των σωφρονιστικών καταστημάτων ενθαρρύνοντας απόπειρες στάσεων. Ο υπουργός Δικαιοσύνης κ. Αν. Παπαληγούρας έχοντας στόχο την αποσυμφόρηση των φυλακών έχει προχωρήσει στην κατασκευή έξι νέων καταστημάτων κράτησης, χωρητικότητας 2.400 κρατουμένων, ενώ το χρονοδιάγραμμα περιλαμβάνει επίσης, μέσα στα επόμενα τρία χρόνια να έχουν περατωθεί οι φυλακές της Δράμας, των Σερρών και των Χανίων.
Στην Ευρώπη
Η Ελλάδα θεωρείται μία από τις χώρες της Δυτικής και Κεντρικής Ευρώπης με τα μεγαλύτερα ποσοστά κρατουμένων σε σχέση με τον πληθυσμό της. Εντάσσεται δε, μαζί με την Αλβανία και την Τουρκία στις χώρες που επιβάλλουν τις βαρύτερες ποινές.
Είναι χαρακτηριστικό ότι για το αδίκημα της κλοπής στη Γερμανία το μεγαλύτερο μέρος των ποινών είναι χρηματικές, ενώ μόλις σε ένα 8% επιβάλλουν τη φυλάκιση. Αντιθέτως, στη χώρα μας, το 65% φυλακίζονται, ενώ μηδενικές είναι οι περιπτώσεις της χρηματικής ποινής.
Η υιοθέτηση ακόμη πιο... ακραίων μέτρων μελετώνται πλέον σε ευρωπαϊκές χώρες. Λίστες αναμονής για μία θέση στο κελί έχουν καθιερώσει στη Σκανδιναβία, μας πληροφορεί ο εγκληματολόγος κ. Βασ. Καρύδης. Οταν υπάρχει το αδιαχώρητο, ο κατάδικος μπορεί να περιμένει κι ένα χρόνο με περιορισμό της κίνησής του για να εκτίσει την ποινή του σε ανθρώπινες συνθήκες, όταν αδειάσουν θέσεις.
Από την άλλη, υπάρχει η δυνατότητα ηλεκτρονικής επιτήρησης των καταδικασθέντων, με ένα τσιπάκι. Αυτό το εξάρτημα ουσιαστικά δίνει τη δυνατότητα υπό μίαν έννοια να καταργηθεί η φυλάκιση για μικροαδικήματα. Η ελευθερία περιορίζεται έτσι, με εναλλακτικό τρόπο.
Ωστόσο, κατά την εγκληματολόγο κ. Αφροδίτη Kουκουτσάκη, «είναι πραγματικά αστείο να μιλάμε για επανακοινωνικοποίηση σε οποιαδήποτε φυλακή ακόμα και σε μία φυλακή ξενοδοχείων». Οπως επισημαίνει «η φυλακή είναι δομικά αποκοινωνικοποιητικός θεσμός· είναι ένας θεσμός, ο οποίος αποπαιδεύει, αποκοινωνικοποιεί. Σε κοινωνικοποιεί σε ένα παθογόνο περιβάλλον και μετά όχι μόνο σε προετοιμάζει να ξαναγυρίσεις, αλλά σου δημιουργεί ακόμα περισσότερα προβλήματα».
H KAΘHMEPINH - Hμερομηνία δημοσίευσης: 06-05-07
Monday 25 August 2008
Πρώτοι σε προφυλακίσεις στην Ευρώπη
Το 27% των κρατουμένων στην Ελλάδα είναι υπόδικοι οι οποίοι παραμένουν έγκλειστοι για ένα χρόνο, κατά μέσον όρο Των Φωτεινης Καλλιρη – Ευας Καραμανωλη
Τα πρωτεία στις προφυλακίσεις κατηγορουμένων έχει η Ελλάδα μεταξύ των χωρών της Ευρωπαϊκής Ενωσης, παρά τις έντονες διαμαρτυρίες, αλλά και τις αποφάσεις του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων που σε πολλές περιπτώσεις καταδικάζουν τη χώρα μας για παραβίαση του τεκμηρίου της αθωότητας. Και ενώ η Ε.Ε. έχει ζητήσει από την Ελλάδα η προσωρινή κράτηση να επιβάλλεται μόνο ως μέτρο για σοβαρά αδικήματα, οι Ελληνες δικαστές εξακολουθούν να αποφασίζουν την προφυλάκιση ενός στους τέσσερις κατηγορουμένους. Παράλληλα, σύμφωνα με τα τελευταία στοιχεία του Συμβουλίου της Ευρώπης, η Ελλάδα κατέχει τα σκήπτρα και ως προς τον χρόνο της προφυλάκισης. Συμφωνα με αυτά, ο μέσος όρος προφυλάκισης στην Ελλάδα είναι 365 ημέρες, ενώ ο αντίστοιχος μεσος όρος της Ευρωπαϊκής Ενωσης είναι 167 ημέρες.
Ο τρόπος με τον οποίο χρησιμοποιείται το μέτρο της προσωρινής κράτησης στην Ελλάδα εκτιμάται ότι είναι μία από τις σοβαρές παρενέργειες του παραδικαστικού κυκλώματος που σκίασε τη Δικαιοσύνη. Οι δικαστικοί λειτουργοί δείχνουν είτε να εξαντλούν την αυστηρότητά τους επιβάλλοντας ακόμη και ακραίες ποινές, είτε να εξακολουθούν να αντιμετωπίζουν το μέτρο της προσωρινής κράτησης ως «προκαταβολή» ποινής για να «έχουν το κεφάλι τους ήσυχο»... (κανείς δεν ελέγχεται πειθαρχικά για αυστηρή κρίση).
Υπεράριθμοι στις φυλακές
O παρατεταμένος χρόνος προφυλάκισης κατηγορουμένων είναι μια παράμετρος που καταδεικνύει τον «δύσκαμπτο» τρόπο, με τον οποιο λειτουργεί η ελληνική Δικαιοσύνη, επιτείνοντας την ασφυκτική εικόνα στις φυλακές, με τους υποδίκους να αγγίζουν, σύμφωνα με τα στοιχεία του υπουργείου Δικαιοσύνης, το 30% των κρατουμένων. Ανάλογα είναι και τα στοιχεία που προέρχονται από έρευνα της Ενωσης Δικαστών και Εισαγγελέων, σύμφωνα με την οποία το 22,14% όσων έχουν απολογηθεί για κακουργηματικές πράξεις τα τελευταία δέκα χρόνια έχει κριθεί προφυλακιστέο.
Στα σωφρονιστικά καταστήματα, χωρητικότητας 7.543 κρατουμένων, στοιβάζονται 10.983, εκ των οποίων οι 2.938 είναι προφυλακισμένοι. Πανω από τους μισούς εγκλείστους είναι αλλοδαποί (5.253), οι παραβάτες του νόμου περί ναρκωτικών ανέρχονται σε 4.659, οι κατάδικοι με ισόβια κάθειρξη είναι 750, οι γυναίκες 592, οι ανήλικοι 404, ενώ οι κρατουμενοι για χρέη ανέρχονται σε 68 άτομα.
Ο μέσος όρος προσωρινής κράτησης που επιβάλλεται σε κατηγορουμένους στην Ελλάδα, σύμφωνα με στοιχεία της Ε.Ε., είναι ένας χρόνος και είναι ο μεγαλύτερος σε όλες τις χώρες της, όπου συνήθως είναι πεντέμισι μήνες (167 ημέρες). Στην Αγγλία π.χ., ένας ύποπτος, με τον νέο αντιτρομοκρατικό νόμο, μπορούσε να κρατηθεί για 28 ημέρες, ενώ πρόσφατα o χρόνος αυτός παρατάθηκε σε 90 ημέρες.
Η παρατεταμένη προσωρινή κράτηση, οφείλεται στην καθυστέρηση εκδίκασης των υποθέσεων, καθώς εισάγονται προς συζήτηση στα δικαστήρια τουλάχιστον έπειτα από έναν ή και σε πολλές περιπτώσεις ενάμιση χρόνο. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα οι περισσότεροι κατηγορούμενοι να συνεχίζουν να κρατούνται έως τη δίκη τους.
Στόχος του Συμβουλίου της Ευρώπης είναι να μειωθεί σε όλες τις χώρες όχι μόνο ο χρόνος της προφυλάκισης, αλλά εν γένει της κράτησης με αντικατάστασή της από μέτρα επιτήρησης και ελέγχου των κατηγορουμένων εκτός φυλακής. Ζητείται, έτσι, η προσωρινή κράτηση να επιβάλλεται μόνο ως «έσχατη λύση».
Το τεκμήριο της αθωότητας
Τα τελευταία χρόνια, το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, έχει καταδικάσει τη χώρα μας για παραβίαση του τεκμηρίου αθωότητας προφυλακισμένων ατόμων. Χαρακτηριστική είναι η περίπτωση κρατουμένου, ο οποίος είχε προσφύγει στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων καθώς το Συμβούλιο Εφετών με βούλευμα είχε απορρίψει την αίτηση αποφυλάκισής του κρίνοντας ότι είναι επικίνδυνος για διάπραξη νέων αδικημάτων. Το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο έκανε δεκτή την προσφυγή του, θέτοντας εμμέσως υπό αμφισβήτηση μία από τις βασικότερες προϋποθέσεις που απαιτεί ο ελληνικός Ποινικός Κώδικας για την επιβολή της προσωρινής κράτησης, αυτή της επικινδυνότητας του κατηγορουμένου. Κατά το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, η διατύπωση κρίσης από το δικαστικό συμβούλιο για αδικήματα που φέρεται να διέπραξε ο κατηγορούμενος παραβιάζει το τεκμήριο αθωότητάς του (άρθρο 6 παρ. 2 της Ευρωπαϊκής Σύμβασης Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων), καθώς αρμόδιο να αποφανθεί γι’ αυτό είναι το δικαστήριο που θα τον δικάσει.
Ενδεικτική της αυστηρότητας που επιδεικνύουν οι δικαστές είναι η περίπτωση μιας συνταξιούχου με προβλήματα αναπηρίας, η οποία οδηγήθηκε στις φυλακές (δεν μπορούσε να εξαγοράσει την ποινή) για μια απλή συκοφαντική δυσφήμηση. Τελικώς δικαιώθηκε από το Εφετείο, είχε όμως περάσει 50 ημέρες κρατούμενη σε κελί...
Ο φόβος των δικαστών
H έκκληση της ηγεσίας της Δικαιοσύνης, να μην προφυλακίζουν οι δικαστές για «ψύλλου πήδημα», αποτυπώνει το μέγεθος του προβλήματος.
Ο πρόεδρος του ΔΣΑ κ. Δημήτρης Παξινός μιλάει στην «Κ» για «εμφανή σημάδια φόβου που διακατέχει τους δικαστές», τα οποία αποτυπώνονται στις «πολύ αυστηρές και ακραίες επιβαλλόμενες ποινές». O Δικηγορικός Σύλλογος Αθηνών από τις πρώτες ημέρες του λεγόμενου «παραδικαστικού κυκλώματος» επισήμανε τον κίνδυνο αυστηροποίησης των κρίσεων των δικαστών, έναντι του φόβου «παρεξήγησης» επιεικών τους αποφάσεων. Τυπική έκφανση αυτής, υπογραμμίζει στην «Κ» ο κ. Παξινός, «αποτελεί και η συχνότατη, πλέον, επιβολή προσωρινής κρατήσεως, οσάκις ασκούνται κακουργηματικές ποινικές διώξεις». «Για την προσωρινή κράτηση, που είναι το ύστατο μέσο δικονομικού καταναγκασμού, ο νομοθέτης θέτει αυστηρότατες προϋποθέσεις. Οταν, λοιπόν, διατάσσεται επιπολαίως, μετατρέπεται σε πράξη αυθαιρεσίας και σε προκαταβολή ποινής ανάρμοστη για ένα κράτος δικαίου», αναφέρει με έμφαση. Ο κ. Παξινός μιλάει και για τις προφυλακίσεις που παρακολουθούμε «σε ζωντανή σύνδεση»: «Τηλεοπτικές κάμερες, με την αθέμιτη ανοχή αρχών που είναι επιφορτισμένες με την προστασία της μυστικότητας της ποινικής προδικασίας, συνοδεύουν τους κατηγορουμένους μέχρι η πόρτα της φυλακής να κλείσει πίσω τους. Για κάποιους, όμως, από αυτούς, οι οποίοι θα αποδειχθούν αθώοι, η πόρτα τούτη θα ξανανοίξει. Και τότε δεν θα τους περιμένει κανείς».
Από την Καθημερινή, 24-08-08
Saturday 23 August 2008
Με 21 γραμμάρια χασίς 10 χρόνια στην Ελλάδα για δύο Ιταλούς στις διακοπές
Γεια σας ονομάζομαι Luca Zanotti,
Είμαι 24 χρονών και μένω στο Santarcangelo di Romagna (Ρίμινι). Από τον Απρίλιο του τρέχοντος έτους έχει εκδοθεί ευρωπαϊκό ένταλμα σύλληψης από τις ελληνικές αρχές για την έκδοση μου και του φίλου μου David D'Orsi (28 ετών), που μένει στην Cesena, και είναι από το Ciriè (Τορίνο).
Όλα ξεκίνησαν πριν από τρία χρόνια (το 2005) όταν ο David και εγώ γνωριστήκαμε και μετά από μια μακρά περίοδο εργασίας, αποφασίσαμε να κάνουμε δεκαπενθήμερες διακοπές στην Ελλάδα με προορισμό την Πελοπόννησο, μία χερσόνησο που είναι τμήμα του ελληνικού κράτους.
Τέσσερεις μέρες μετά την άφιξή μας στο λιμάνι της Πάτρας με το ferry, και αφού είχαμε επισκεφτεί πολλές ελληνικές πόλεις και την Ακρόπολη, σταματηθήκαμε για έλεγχο ρουτίνας από την Ελληνική αστυνομία της Καλαμάτας και βρεθήκαμε με περίπου 21 γραμμάρια χασίς και συλληφθήκαμε.
Μείναμε υπό κράτηση για 4 ημέρες και τελικά υπήρξε μια ακρόαση στην οποία μας ζητήθηκε για ασφάλεια το ποσό των 2.500 ευρώ ανά άτομο. Έπειτα, μας αφήσανε και επιστρέψαμε στην Ιταλία με πλοίο, όπως προδιαγραφόταν από το εισιτήριο μετ' επιστροφής.
Στην Ελλάδα μας εξήγησαν ότι δεν υπάρχει διάκριση μεταξύ της ποσότητας για προσωπική χρήση και για σκοπούς εμπορίας ναρκωτικών.
Δεν υπάρχει ένα όριο ποσότητας που να διακρίνει τους δύο σκοπούς, σε αντίθεση με τους κανόνες στα υπόλοιπα κράτη της ΕΕ.
Στην Ελλάδα θεωρείται ως ένα έγκλημα ανθρωποκτονίας.
Οι ελληνικές αρχές, μας συνέλαβαν με την κατηγορία της:
-- Διεθνούς κυκλοφορίας για τη διακίνηση των ναρκωτικών,
-- Μεταφορά ναρκωτικών ουσιών με σκοπό την εμπορία,
-- Κατοχή ναρκωτικών ουσιών με σκοπό την πώληση,
-- Της παράνομης διακίνησης ναρκωτικών
-- Τέλος, τη χρήση της ναρκωτικής ουσίας
Τον Απρίλιο του τρέχοντος έτους ο Γενικός Εισαγγελέας της Καλαμάτας εξέδωσε ένταλμα, ζητώντας την παράδοσή μας από της ιταλικές αρχές, διευκρινίζοντας ότι μόλις αυτό γίνει, θα πάμε στην φυλακή στην Ελλάδα, εν αναμονή της δίκης (με ημερομηνία που ακόμα δεν έχει αποφασιστεί, χωρίς περαιτέρω διευκρινίσεις σχετικά με τον χρόνο που κατέχει η δίκη).
Στη συνέχεια διευκρινίζεται ότι κάθε αδίκημα διακίνησης αντιμετωπίζεται με ποινή φυλάκισης τουλάχιστον 10 χρόνων…
Τρία χρόνια πριν πραγματικά ποτέ δεν φανταζόμασταν ότι το ελληνικό κράτος, επίσης μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης, θα μπορούσε να έχει τόσο διαφορετική νομοθεσία, όχι μόνο από την ιταλική, αλλά και από εκείνες των άλλων κρατών της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Τώρα, μετά την πρώτη ακρόαση στο Εφετείο της Μπολόνια, οι δικαστές έδωσαν την έγκρισή της για παράδοση, με αναφορά στις διατάξεις που αφορούν τις συμφωνίες για τη διευκόλυνση της έκδοσης μεταξύ των χωρών της συνθήκης Σένγκεν (περίπου τα ίδια κράτη με την Ευρωπαϊκή Ένωση).
Τώρα, για μένα, παραμένει μόνο να ελπίζω στην αίτηση που θα κάνουμε με τον δικηγόρο μου για το Ακυρωτικό Δικαστήριο, ενώ ο φίλος μου David περιμένει ακόμη την απόφαση της πρώτης ακρόασης (η οποία θα πραγματοποιηθεί στις 10 Ιουλίου). Ωστόσο, οι αποφάσεις μας, παρότι έχουν διαφορετικές χρονικές στιγμές, είναι στενά συνδεδεμένες μεταξύ τους, και θα συνεχιστούν παράλληλα η μία με την άλλη, αφού στην Ελλάδα είμαστε κατηγορούμενοι για τα εγκλήματα της:
-- Διεθνούς κυκλοφορίας για τη διακίνηση των ναρκωτικών.
Αν θέλετε να συμμετάσχετε με κάποιον τρόπο, αφήνοντας σχόλια ή συμμετέχοντας στη συλλογή υπογραφών που είναι διαθέσιμες μέσω blogs, θα ήμουν εξαιρετικά ευγνώμων.
Αντιλαμβάνομαι ότι αυτή είναι απλά μία online αναφορά και συλλογή υπογραφών, αλλά δεν μπορώ να βρω άλλο τρόπο να ανακοινώσουμε την προθυμία μας να πληρώσουμε για το έγκλημα που διαπράξαμε, αλλά χωρίς να αναλάβουμε την έκδοση στην ελληνική επικράτεια η οποία προβλέπει την αντιμετώπιση αυτού του αδικήματος μόνο ως Διεθνούς κυκλοφορίας για τη διακίνηση ναρκωτικών, με ποινή όχι κάτω των 10 ετών.
e-mail: aiutiamolucaedavide@gmail.com
Συλλογή υπογραφών: http://firmiamo.it/lucaedavide-chiedonosostegno
Blog: http://aiutiamolucaedavide.blogspot.com/
Friday 22 August 2008
Στην Ιταλια
Θέλουν να τον δικάσουν. Στην ακρόαση του Ιουνίου, το δικαστήριο της Μπολόνια θα αποφασίσει σχετικά με την έκδοση.
Η Ελλάδα θέλει να φυλακίσει έναν Ιταλό φοιτητή που συνέλαβε το 2005 με 20 γραμμάρια χασίς.
